Talentontwikkelingsupdate: Lotte Visser

Sinds november vorig jaar volgt Lotte Visser onder de vleugels van Gnaffel het Nieuwe Makers Traject van de Provincie Overijssel. Hoog tijd om eens even bij te praten!

Laten we beginnen met de vraag waar het traject voor dient en hoe je afgelopen jaar hebt beleefd.
“Als jonge maker word je tijdens dit traject begeleid in je zoektocht naar je artistieke handtekening. Je stelt jezelf continu vragen: welk soort theater wil ik maken? Wat wil ik het publiek meegeven? Wat vind ik belangrijk om op een podium te brengen? Daarin word ik begeleid door Theater Gnaffel. Samen maakten we een plan van wat ik als maker wilde leren, en Gnaffel helpt met artistieke expertise, ervaring en netwerk. Als afsluiting van het traject maak je een artistiek product dat je presenteert, in mijn geval een theatervoorstelling. Ik heb het traject tot nu toe beleefd als zeer waardevol. Ik krijg alle ruimte om te onderzoeken. Alles is mogelijk. Dat is geweldig, maar soms ook een flinke uitdaging! Er zijn weinig kaders; waar begin je dan? In ieder geval kan ik uit ervaring zeggen: je weet nooit waar je uitkomt. Iedere ervaring brengt je bij een nieuwe ervaring en het is heel fijn om de vrijheid te krijgen je eigen leervragen achterna te kunnen gaan.”

Wat heb je tot nu toe zoal gedaan als onderdeel van je traject?
“In de eerste maanden heb ik vooral veel cursussen en workshops gevolgd. Het idee was om zo veel mogelijk inspiratie en leerervaringen op te doen, ook in de vorm van voorstellingsbezoeken. Technische cursussen, twee schrijfcursussen om mijn schrijfstijl te ontwikkelen en een zichtbaarheidstraject waarin ik samen met grafisch vormgever/fotograaf Lelie Design op zoek ging naar een visuele uitstraling voor mijn bedrijf. Hiernaast deed ik ook loopbaancoaching bij Cultuurtolk Yvette Buyserd, die mij inzicht gaf in wie ik ben als mens en als maker, en hoe ik tussen die twee een brug kan slaan. Verder werd ik artistiek begeleid door theatermakers als Johannes Bellinkx en Robin Kisjes, met wie ik aan de slag ging met het maken van voorstellingsconcepten. Ik besloot het onderwerp ’thuis’ gaan onderzoeken, omdat dit thema in mijn leven een belangrijke rol speelt. Dit resulteerde in de soloperformance ‘ZAND’, die ik mocht presenteren op het Stadsfestival van Zwolle, begin september. Dit was een hele toffe ervaring! Uit dit proces kwam voort dat thuis een voortdurende zoektocht is en ik realiseerde me dat ‘het stellen van vragen’ een rode draad vormt in mijn leven. Zo kwam ik tot het concept voor mijn nieuwe voorstelling ‘Mevrouw Vraag-Graag’.”

Wat voor plannen staan er voor de komende tijd?
“Mijn traject duurt nog tot april 2022. Op dit moment ben ik bezig met het regisseren van de jeugdvoorstelling ‘Mevrouw Vraag-Graag’, voor de leeftijd van 8 t/m 10 jaar. Deze voorstelling zal ik presenteren in het nieuwe jaar en wil ik in de toekomst gaan aanbieden bij basisscholen. Ik hoop dat ik leerlingen enthousiast kan maken over filosofie en vragen stellen in het algemeen. Ook wil ik de komende tijd gebruiken om een educatief programma te ontwerpen rond ‘Mevrouw Vraag-Graag’, zodat de leerlingen ook praktisch aan de slag kunnen met het thema.”

Kun je nog iets meer vertellen over de voorstelling?
“Zeker! De voorstelling gaat over het meisje Pázl, dat heel veel vragen stelt en nogal gehecht is aan de antwoorden op al haar vragen. Normaal gesproken krijgt ze antwoord van haar ‘Kiri’ – de zoekmachine op haar telefoon – maar op een dag vraagt ze te veel, waardoor Kiri dreigt te crashen. Ze krijgt nog maar één vraag met daarop één antwoord. Anders verliest ze Kiri, die ze ziet als haar beste vriendin. Pázl gaat op zoek naar die ene vraag: voor haar natuurlijk een onmogelijke opdracht. Welke vraag moet ze nu kiezen? En hoe belangrijk is het antwoord eigenlijk…? Dan krijgt ze in haar zoektocht plots hulp uit onverwachte hoek… Ik werk met twee hele leuke spelers die zich beiden erg met het thema verbinden. Het is een feest om samen op de vloer op zoek te gaan naar het belang van vragen stellen versus het vinden van een antwoord: het enige wat wij weten, is dat we niets weten…”