Dit voorjaar maakten we met acteurs Elout Hol, Sanne van Dijk en Mark Haayema een prachtige filmversie van de voorstelling Oma, mag ik mijn pop terug?. Een nieuwe stap voor ons gezelschap, waarin samen met regisseurs Erik Franssen en Jelle Tigchelaar is gezocht hoe het vakmanschap van Theater Gnaffel te vertalen naar het witte doek. Deze ontmoeting van film en theater levert een uniek resultaat tussen beide werelden. De film is in seizoen 2022/2023 beschikbaar voor het onderwijs.

We vroegen Mark, als speler in de film, maar ook als schrijver van het boek en de theatervoorstelling, hoe de ontwikkeling van voorstelling naar film is gegaan.

Hoe is het idee ontstaan om van de voorstelling nog een film te maken?
“De wens om een film van dit verhaal te maken bestaat al heel lang. Er heeft zich ook eens een filmproducent gemeld, maar het onderwerp bleek toen toch te spannend voor de omroepen. In mijn ogen is het een verhaal over een vriendschap tussen jong en oud, waarin de jongere steeds ouder wordt en de oudere steeds meer een kind.”

Hoe is het om van boek naar voorstelling naar film te gaan?
“Bijzonder. Het is een bewerking op de voorstelling die we eerder maakten. Dus het wroet een beetje tussen film en theater in. De sfeer die Erik heeft neergezet qua kleur, details en diepte vind ik erg mooi.”

foto: Erik Franssen

Wat was er nodig om de voorstelling om te zetten naar film, wat komt daar allemaal bij kijken?
“Er moesten complete sets gebouwd worden. Twee woonkamers en natuurlijk een zwembad. Ook is bij film de belichting van groot belang, net als de audio-opnames. We hebben de film in 5 dagen gedraaid, dat was een leuke uitdaging. Het kon omdat het technisch helemaal was voorbereid en Elout, Sanne en ik de poppen en teksten van haver tot gort kennen. In de montage heeft componist Jan Paul de Bond veel moeten aanpassen in de muziek, en soms speciaal nieuw gecomponeerd voor de film.”

Waarin verschilt de film van de voorstelling, wat kunnen mensen verwachten?
“Het verhaal is iets meer uit elkaar getrokken. Bij de voorstelling werd je meer op het puntje van je stoel gehouden. Voor mijn gevoel kun je bij de film iets meer achterover gaan zitten. Het is een prachtige film: humoristisch, emotioneel zonder té dramatisch te worden.”