Lotte Visser over educatie Wees geen Vierkant

in

Wees geen Vierkant is de eerste Gnaffelproductie voor kinderen van 10 tot 14 jaar. De voorstelling wordt op festivals en in theaters gespeeld maar ook op scholen. Achter de schermen is hard gewerkt aan een aansluitend educatieprogramma. Het educatiemateriaal van Wees geen Vierkant bestaat uit verschillende podcasts, een superheld-ontwerp-opdracht en een ‘ik-ken-mezelf-heus-wel-spel’. Allemaal bedacht door Lotte Visser.

Even voorstellen
“Mijn naam is Lotte Visser en ik loop stage op de educatieafdeling van Theater Gnaffel. Ik mocht de educatie voor Wees geen Vierkant ontwerpen en ik heb dat met erg veel plezier gedaan. Ik werd vanaf het begin erg goed betrokken bij het maakproces en de repetities, zodat ik de educatie zo goed mogelijk kon laten aansluiten op de voorstelling. Ik wilde met de educatie bereiken dat de leerlingen, naast het bekijken en beluisteren van de voorstelling, ook zelf zouden kunnen ervaren waar de voorstelling over gaat. Ik heb ervoor gekozen om een podcast te maken die voorafgaand aan de voorstelling in de klas kan worden beluisterd, zodat leerlingen alvast een beetje kennis kunnen maken met de personages uit de voorstelling.

Educatiespel
Vervolgens bezoeken de leerlingen de voorstelling. Wanneer zij weer terug in de klas zijn, gaan ze met hun eigen leerkracht aan de slag met het ‘ik-ken-mezelf-heus-wel-spel’. Ik heb dit spel bedacht omdat ik wilde dat de leerlingen op zoek zouden gaan naar alle verschillende eigenschappen die zij bezitten, zoals Sofia en Amber dit ook doen in de voorstelling. Het spel bestaat uit 51 kaartjes met verschillende eigenschappen en symbolen en het is de bedoeling dat je jezelf èn je buurman of buurvrouw zo goed mogelijk leert kennen.

Superheld werkblad
Het derde en laatste onderdeel van de educatie is het ‘ontwerp jezelf als superheld’-werkblad. Een held kan veel dichterbij je staan dan je zelf denkt en je kan ook zelf een held worden, gewoon door te zijn wie je bent. De leerlingen maken kennis met vijf superhelden door te luisteren naar verschillende podcasts en gaan vervolgens aan de slag met het creëren van zichzelf als superheld.

Het ontwerpen van deze lessen was heel erg leuk om te doen en ik hoop dat de leerlingen er net zo veel plezier aan zullen hebben!”

  • Workshop met Lotte op het Woest Festival
  • Educatiespel van Wees geen Vierkant

Video Robin Hood (4+) – in 2020 in de theaters

in

Alleen gelaten, voor de deuren van een klooster, vindt een grote bruine beer Robin. Ze voedt hem liefdevol op in haar groene wereld, zonder grenzen en zonder macht. Een heerlijke wereld waarin iedereen gelijk is. Maar eenmaal in de mensenwereld aangekomen, blijkt dat het daar alles behalve eerlijk is. Prins Jan verhoogt elke dag de belastingen, zodat hij zelf gelukkiger wordt in zijn met geitenmelk gevulde zwembad.

Robin kan het niet langer aanzien en doet er alles aan om de mensen hun stem én geld terug te geven. Samen met koningsdochter Marian besluiten ze te vechten tegen Prins Jan. Ze stelen van de rijken en geven het terug aan de armen. Samen verzinnen de vrienden diep in het bos een geweldig plan om Prins Jan van zijn troon te stoten.

Een muzikaal poppenspel met muziek van Herman van Veen.
Klik hier voor Robin Hood bij jou in de buurt. 

Trailer: Oma, mag ik mijn pop terug? (6+)

in

Elke zondag gaat Fien met haar pop bij oma op visite. Ze doen spelletjes en eten koekjes. De koekjes zijn veel zachter dan bij Fien thuis.Fien ziet dat haar oma ouder wordt en steeds meer begint te vergeten. Wat als oma het allemaal niet meer kan onthouden? Dat ze haar eigen naam niet meer weet, of dat ze is vergeten dat ze je oma is?
Op een dag vergeet oma zoveel dat ze moet verhuizen naar een speciaal huis voor vergeetachtige opa’s en oma’s. Pop mag een nachtje bij haar logeren, maar als oma niet meer weet waar ze pop gelaten heeft, moet Fien in actie komen.

3 vragen aan.. Udo Thijssen

in

Udo Thijssen ontwerpt het decor voor de nieuwe voorstelling Het Wilde Westen van Calamity Jane, die op 4 februari 2017 in première gaat in Schouwburg Odeon in Zwolle. In deze ‘3 vragen aan…’ vertelt Udo over zijn ontwerp. Het eindresultaat is vanaf februari in de theaters te zien!

1. Kun je vertellen hoe zo’n proces van het ontwerpen van decor bij een voorstelling verloopt?
“Vaak begint het ontwerpen met het lezen van de toneeltekst. Ik zie dan welke scenes er zijn en wat er in die scenes nodig is aan spullen. Vervolgens praten de regisseur en ik over de voorstelling. Wat voor ideeën heeft zij allemaal? En wat voor een ideeën heb ik? We gaan dan ‘brainstormen’. Daarna ga ik op onderzoek uit. Ik zoek ter inspiratie plaatjes op in mijn kunstboekencollectie en zoek naar informatie op het internet over het Wilde Westen en Calamity Jane.

Als ik alles bij elkaar heb, ga ik aan de slag met een maquette. Vaak is dit een schetsmaquette. Ik maak dan een soort van doos die een theaterzaal is in het klein. Ik ga daar een beetje in werken met kleine stukjes hout, touw, karton en verf. Ook heb ik een klein poppetje dat ik gebruik en in het kleine theatertje zet om te zien of de verhoudingen met een mensfiguur nog wel kloppen. Die schetsmaquette is een beetje slordig, want het is een schets, maar geeft al gauw een goed idee van wat ik wil maken.

Met de schetsmaquette ga ik naar de regisseur en de decorbouwer om te zien wat zij vinden van de eerste kleine spullen die ik heb gemaakt. Als we erover hebben gepraat, begin ik opnieuw met een maquette, maar dan eentje die netjes is en het echte ontwerp gaat zijn. Ik maak alles opnieuw en voeg er decor en spullen aan toe. Ook hierbij houd ik telkens dat kleine poppetje naast de spullen die ik maak om de verhoudingen in de gaten te houden. Uiteindelijk is het ontwerp af en kan ik het tonen aan iedereen die meedoet aan de voorstelling.”

2. Dit is de maquette van het decor van Het Wilde Westen van Calamity Jane. Hoe kwam je op het idee voor dit ontwerp?
“Het verhaal speelt zich af in een theatertje en de voorstelling is ook te zien in het theater. Ik moest dus een theatertje maken voor in het theater. Hierbij ging ik uit van wat er te zien is achter de schermen van een theater en maakte dat tot een ontwerp voor op het speelvlak. De personages voeren ons in dat theater-in-een-theater al vertellend mee naar het Wilde Westen, dus probeer ik er ook voor te zorgen dat de spullen zo gebruikt worden dat ze het Wilde Westen kunnen voorstellen.”

3. Kun je de maquette nog iets verder toelichten?
“De regisseur wilde graag dat er spulletjes uit de lucht naar beneden konden zakken. Vandaar dat ik veel touwen gebruik in mijn ontwerp. Als versiering, maar ze kunnen ook gebruikt worden om dingen te laten zakken en op te hijsen.”

ontwikkeling pop Calamity Jane

in

Achter de schermen wordt momenteel al druk gewerkt aan de nieuwe voorstelling Het Wilde Westen van Calamity Jane. Deze voorstelling gaat op 4 & 5 februari 2017 in première in Schouwburg Odeon in Zwolle. Elout is bezig met het maken van de poppen. Hieronder zie je de ontwikkeling van Mrs. Alton, één van de poppen voor de voorstelling. Het uiteindelijke resultaat van Mrs. Alton zie je natuurlijk binnenkort ook!

Een week van De Makkers (Yuna Linda en Fieke van der Panne)

in

Inmiddels zijn wij alweer bijna 4 maanden bezig met het Jonge Makers traject bij Theater Gnaffel. ‘De Makkers’ begint steeds meer vorm te krijgen en er liggen mooie plannen klaar. Maar hoe ziet onze week er nou eigenlijk uit? We willen je graag een kijkje in de keuken geven van een doorsnee week.

Maandag
9:00 uur start onze werkdag. De ochtend beginnen we met een kop koffie en het doorspreken van vorige week. To do lijstjes zijn niet meer weg te denken, en al snel beginnen we met het eerste punt. Ditmaal was dat met een gesprek voor het Bevrijdingsfestival van aankomend jaar. Na het gesprek zijn we verder gegaan met het uitwerken van onze plannen voor dit jaar. We zijn wat meer ingegaan op de inhoud van ideeën die we al eerder hadden gemaakt. Om 15:30 uur hadden we een afspraak met FabriekFanatiek die druk bezig is met onze huisstijl en website. We hebben een fotoshoot gehad en zij hebben hun ideeën aan ons voorgelegd, waar wij helemaal blij van werden….!

Dinsdag
9:00 uur en onze werkdag is weer begonnen! Vanmorgen zeiden we nog tegen elkaar op de fiets dat we echt in onze handjes mogen knijpen met het werk wat we nu doen. Elke dag gaan we met plezier naar DOAS toe. Vandaag zijn we een hele dag op kantoor aan het werk. Naast de plannen voor dit jaar moeten we ons natuurlijk ook richten op het jaar na het traject. We schrijven, denken, typen, praten, schrijven weer, krassen weer door, denken, praten etc. Ook hebben we huiswerk meegekregen van Jeannette Eygenraam. Jeannette helpt ons bij het ontwikkelen van het beleidsplan. Haar opdracht was om ons beleidsplan nog meer aan te scherpen en de aanwijzingen die zij heeft gegeven in de vorige bijeenkomst erin te verwerken.

Woensdag & donderdag
06:15 uur. Wekker gaat! Deze dagen zijn de Makkers in Amsterdam te vinden. We geven twee dagen workshops op het Sweelinck College voor Gebied B. Dit is een mooie kans om alles wat we geleerd hebben tijdens de cursus ‘filosoferen met kinderen’ toe te kunnen passen bij deze leerlingen. Het thema waarmee we deze dagen gaan werken is: cijfer & geluk.

Vrijdag
9:00 uur starten we weer met een bak koffie in DOAS. We bespreken door wat er vandaag moet gebeuren en maken weer een lijstje. In de ochtend zijn we bezig met het schrijven van teksten voor de website.
12:30 uur…lunch!
Na de lunch lezen we nog eenmaal de teksten door en daarna gaan we aan de slag met het maken van een begroting voor het jaar 2016/2017. Wat een cijferwerk is dat! Langzamerhand worden deze theatermakers ook steeds meer Excel experts. Dat hadden we 4 jaar geleden niet gedacht.

Zaterdag
Deze dag staat altijd in het teken van de Kofferbak. Dit zijn de workshops die we geven aan kinderen van 5 tot 12 jaar.
En daarna…..echt even weekend, zodat we maandag weer met nieuwe en frisse moed aan de slag kunnen gaan!

Interview met Mark Haayema

in

Vijf vragen aan Mark Haayema, schrijver van de voorstelling Oma, mag ik mijn pop terug? en het gelijknamige boek, en ook als acteur te zien in de voorstelling van Theater Gnaffel.

1. Hoe kwam je op het idee voor dit boek?
“Toen ik 8 jaar was, begon mijn oma steeds meer vergeten. Ze had Alzheimer. Als kind een gekke periode. Mijn oma waar ik altijd trots op was, omdat ze sjiek was en altijd alles wist, veranderde in een kind dat speelde met een knuffelhond. Ik wilde een boek maken, waarin je door de ogen van een kind kijkt naar ouder worden en vergeten.”

2. Hoe is het om zowel de schrijver van het boek en script als acteur in de voorstelling te zijn?
“Heel bijzonder. Normaal gesproken neem ik afscheid van een tekst als deze gepubliceerd of gespeeld wordt. Anderzijds krijg je als acteur meestal een nieuwe tekst voor je neus, waarvan je de personages en woorden moet onderzoeken. Nu ken ik de personages zo goed dat ik hun taal begrijp. Het gevaar dreigt dat je moeilijk afstand doet van je eigen tekst. Dus ik probeer zoveel mogelijk het te zien als een nieuwe tekst.”

3. Hoe is het dat het boek nu een voorstelling wordt, wordt de voorstelling zoals je verwacht had?
“De voorstelling wordt geen kopie van het boek, maar een theatrale vertaling. Met beeldend poppentheater ga je vaak meer uit van het beeld dan de taal. Je kunt dus veel breder denken. En anders. Dit levert een heel rijke voorstelling op. Het is een ander medium waar het boekverhaal zich gelukkig heel goed voor leent.”

4. Je speelde al eerder in voorstellingen van Theater Gnaffel. Wat vind je zo leuk aan poppenspel?
“Poppenspel is het toppunt van het ‘alsof’. Je gaat geloven in een stukje levenloos materiaal, wat tot leven komt met je eigen fantasie. Fantasie die bij iedereen aanwezig is, wordt opgeroepen. Of je nou een kind, volwassenen of hond bent, je gelooft het wanneer het goed bespeeld wordt. Ook al spreek je niet eens de gesproken taal. De beeldende taal is universeel.”

5. Je hebt al eerder samengewerkt met Elout Hol (regisseur) en Theater Gnaffel. Wat trekt je aan in de samenwerking met Gnaffel?
“De poppen van Elout zijn bijzonder. Zodra je ze in je handen hebt, krijgen de poppen een karakter. Je hoeft er niet eens zoveel voor te doen. Gnaffel maakt voorstellingen die iets met je doen. Ik kan vrolijk uit een voorstelling komen van kabouter Plop, maar een dag later ben ik de inhoud vergeten. Gnaffel weet op een speelse, hartverwarmende manier verhalen te vertellen, die je nog lang bijblijven. En daar is volgens mij theater voor bedoeld.”

Laat het maar lekker gaan gedonderen (Dorine)

in

Vandaag (vrijdag 26 september) is er voor de derde keer een try- out met publiek. De naam zegt het al: letterlijk uitproberen wat het publiek van onze voorstelling vindt, dat meenemen en verwerken, bijschaven, aanpassen of negeren. We speelden ‘Gedonderdag’ reeds twee keer voor de doelgroep: kinderen vanaf zes jaar. Ze vonden de voorstelling mooi, griezelig, spannend, grappig. Dat was heel fijn.

Het begint nu allemaal op zijn plek te vallen. Het team werkt hard als team en ieder draagt zijn of haar steentje bij vanuit zijn of haar expertise. De techniek is geweldig: met engelengeduld volgen ze alle veranderingen die er in zo’n laatste fase bij horen. Hulde! En ook de acteurs gaan lekker los: spelplezier staat voorop.

We zijn er wel klaar voor: kom maar op met die première en al die kinderen!!! Laat het maar lekker gaan gedonderen…

Met groet, Dorine Cremers (dramaturgie)

Gnaffel_Gedonderdag_pr-beeld

De volgende blog bij deze voorstelling komt van regisseur Gienke Deuten, na het premièreweekend.

Het einde van de trechter… (Ron)

in

Tjonge jonge.

De vraag, of ik even een blogje wil schrijven…..

Terwijl mijn hoofd zich langzaam vult met Gedonderdag en er steeds verder wordt ingetuned op de materie, begint de voorstelling langzaamaan meer en meer vorm te krijgen. Gedonderdag komt er aan. Het proces verloopt erg organisch, wat zeer prettig is. Het is hard werken, en we trekken de voorstelling langzaam naar ons toe. Het wordt ‘eigen’. Lastig om even iets te schrijven als je midden in een proces zit. Het zoeken naar helderheid voor de woorden is net zo chaotisch als het zoeken naar helderheid in de structuur van de voorstelling. Het einde van de trechter is in zicht. Nog twee weken, dan zijn alle puzzelstukjes hopelijk op hun plaats gevallen en is het, als we zo door gaan, een knallende, spannende, volle, en erg mooie voorstelling.

Tot kijk op tour.

Ron van Lente

Ron in Apenstreken

 

 

Het beeld vormen of vorm te geven? (Jacqueline)

in

Ik ben Jacqueline van Eeden, theatervormgever.  Ik ben bezig de voorstelling ‘Gedonderdag’ vorm te geven. Of eigenlijk kun je beter zeggen dat ik het beeld vorm van wat je ziet tijdens de theatervoorstelling: het decor, de kostuums en de rekwisieten. Dat bedenk ik en maak ik, of laat ik maken. En bij deze voorstelling werk ik ook met Elout samen aan de poppen.

Goed, wat heb ik gedaan?

Ten eerste het decor: eerst een idee, dan een maquette en dan de maquette omzetten naar een decor op theaterformaat.

Voor het decor heb ik het landschap van het hoge Noorden als uitgangspunt genomen, waar de verhalen van de Edda, waar de voorstelling op gebaseerd is, hun oorsprong hebben. Het landschap, omdat we de godenwereld van de Edda door de acteurs in ‘Gedonderdag’ letterlijk laten maken, wil ik dat dat zichtbaar in het decor tijdens de voorstelling plaatsvindt. De acteurs laten die wereld, dat land ontstaan.

Dit idee heb ik gecombineerd met een oude foto die ik op internet zag van een stel in een lappentent. Een stel in een primitieve stoffen hut met palen, de achterwand bestaande uit lappen. Zoals Gienke Deuten (regisseur) over deze te maken voorstelling ooit zei: “Ik wil een gevoel van bij elkaar zitten en verhalen vertellen, zoals rond een kampvuur zitten overbrengen”. Daar deed deze tent van lappen mij aan denken.

Daarna de maquette:
Naar de stoffenwinkel! De kleuren van het land dat ik voor me zag, ben ik gaan zoeken in stoffen. Met de stof naar huis en in de maquette heb ik een soort wandkleedje gemaakt met het landschap van het Hoge Noorden als uitgangspunt.

maquette gedonderdag

Eerst moet ik zelf tevreden zijn over de maquette en dan ga ik ermee naar Gienke.  Soms moet er na onze gesprekken nog van alles veranderen, nu waren het slechts details.

En dan het echte decor!
De vertaling van een 20 cm x 40 cm doekje uit de maquette naar een groot  theaterdoek van 5m x 10 m. Uitrekenen hoeveel stof ik van alle dessins nodig heb, de stof kopen, de stukken stof eerst brandvertragend laten spuiten. Dit laatste om aan de regelgeving omtrent de brandveiligheid in het theater te voldoen. De stof voelt na het spuiten vies aan!

Vervolgens kan het echter maakwerk beginnen, met behulp van Ingrid! Knippen, naaien en verven.

Zo’n groot doek naaien is best een lastig klusje. 

IMG_4135

Een naaimachine heeft zo zijn beperkingen!

IMG_4146

De poppen maak ik samen met Elout. Voor de zomer heeft Elout al flink wat gekleid, mallen gemaakt en de koppen in rubber afgegoten. En ik heb de Godenzonen al harige lijven gegeven.

Nu nog uitzoeken of we de koppen zo laten of dat ze geverfd gaan worden?

elout aan het werk jacq pop

De vormgeving is bijna klaar, nog even doorwerken… Op de première is alles wat je hier op foto ziet echt af!